We zijn om 10.00 uur weer van start gegaan met onze volgende etappe van het Pieterpad. We hebben er zin in. Ik in ieder geval wel, want m’n tenen hebben het goed vol gehouden. De pleisters hebben hun werk gedaan en ik heb tot op heden nergens last van gehad. Dus weer geplakt en gepoederd en met dezelfde – hé gatsie, maar ze zitten zo fijn – sokken, gaan we op weg. We willen Rolde vandaag bereiken en het belooft heel mooi en vooral warm weer te worden, dus op tijd vertrekken.
Onze bruiloftganger van gisteren komen we niet meer tegen of beter gezegd die haalt ons niet meer in. Dat hadden we ook niet meer verwacht, want die had wel een heel hoog wandeltempo. Wij niet. Wij hebben een “recreatie”-tempo. Het tempo, waardoor wij voldoende tijd denken te hebben om deze dagen bij te kunnen kletsen. Over van alles en nog wat van wat we meemaken het hele jaar door. En om te kunnen genieten van de omgeving. Van die schapen om ons heen. Die waarschijnlijk veel leuker en mooier zijn, dan die schapen die bij mij thuis op zelfs nog geen 100 meter afstand van m’n huis lopen…… ook best mooi, maar waarschijnlijk niet zo mooi en bijzonder als deze…… denken wij. Tot op een meter of 50 dan, want zodra ze dichterbij komen en met hun vervaarlijk uitziende hoorns (ja, mét hoorns) op mij af komen lopen vind ik ze ineens een stuk minder aantrekkelijker.
We nemen regelmatig de tijd om stil te staan en te genieten van de zo mooie in bloei staande paarse hei en de zandpaden. En daarbij zo ver te kunnen kijken, dat het net lijkt alsof je de enige op deze aardbol bent. De stilte, geen auto’s of vliegtuigen, maar alleen het geluid van een verdwaalde vogel die het toch heeft aangedurfd om net als ons die zinderende hitte van deze bloedhete hei op te zoeken. Het is warm en het is taai om door het mulle zand de hei over te steken, maar de moeite waard, want wat is het Ballooërveld mooi! Buiten de schapen en een paar andere mede-strijders zien we vrijwel niemand. Het is rustig en de warmte van zo’n graadje of 30, zal daar wel één van de redenen voor zijn.
Enkele kilometers voor ons eindstation hebben we met een “joehoe” nog een treffen met Ben die op z’n fiets een rondje Drenthe maakt. Hij heeft “Ons Motje” al een mooie plek gegeven op Camping “De Weyert” in Rolde die pal aan de route van het Pieterpad is gelegen. Dat motiveert ons alleen maar om nog even de eindsprint erin te zetten.
En rond 15.00 uur arriveren we dan ook op het terras van “Ons Motje”. Schoenen uit, beentjes omhoog en een koel drankje. Bij mij heeft één klein blaartje zich geopenbaard, maar dat mag de overwinning en de pret niet drukken. We hebben het toch maar weer geflikt! Op naar morgen!
