Het is weer open! Het terras! Klokslag 12.00 uur ging het dan eindelijk weer gebeuren. De vele terrassen die Renesse rijk is. Nou, en dat zijn er nogal wat. Het is 2e Pinsterdag en heel Renesse is vergeven van de mensen en vooral Duitsers. Die zijn er natuurlijk in Renesse altijd weer als de kippen bij. Die trekken zich overigens ook nergens iets van aan. Corona? “Ja, zu hause. Dort letten we wel op, maar in die Niederlande is das waarscheinlich niet notig.” Dus wij, Hollanders, lopen iets meer naar rechts als we “ze” tegenkomen. En wij, Hollanders, proberen er maar iets meer rekening mee te houden. Per slot van rekening zorgen “zij”, die oosterburen nog dat het onze economie weer een boost geeft en dat er wat euro’s in het laadje van onze horeca-ondernemers komt.
We fietsen met onze vrienden Harrie & Mariëlle vanaf de camping richting het centrum om te aanschouwen hoe de mensen zich zullen gaan storten op de terrassen wanneer ze open zullen gaan. Tenminste dat denken we. Een half uur voor “opening” komen we aan, maar hé, ze zijn al open. Er zitten al mensen met een koud pilsje of een oer-Hollands bakkie met Zeeuwse bolus in de zon aan een tafeltje van 2. We zitten er een uur naast. We zijn een uur te laat. Één heel uur langer gewacht dan nodig was! We leggen ons er maar bij neer en schuiven snel aan op één van de lege stoelen die we nog kunnen vinden. En dat blijkt niet zo moeilijk. Menig terrasje is wel bezet, maar lang niet vol als verwacht. Plek zat dus. Ben en ik bij elkaar en Harrie & Mariëlle op 1,5 meter afstand van ons. We moeten allemaal nog zichtbaar wennen aan de RIVM-regel wat betreft afstand, ontsmetting en wat dan ook. Waar bij de één duidelijk de 1,5 meter ruim in acht wordt genomen, is bij de andere mede dankzij het alcohol-gebruik de verbroedering niet te stuiten en vliegen de Covid-19-druppeltjes waarschijnlijk weer lekker in het rond.
Wij, wij zitten heerlijk in het zonnetje, genieten van ons drankje en doen ons te goed aan de vele bijzondere mensen die langs ons flaneren. Wanneer ook nog eens 2 echtparen, waarvan overduidelijk is dat zij al de gepensioneerde leeftijd reeds hebben bereikt, met een personeelslid van een naburig terras woorden krijgt, denk ik héél even: “Wat heb ik dit toch gemist!” De ene mannelijke echtgenoot is het er duidelijk niet mee eens dat hij niet bij de andere mannelijke partij mag zitten. Dat het nu eenmaal de regels zijn en dat die serveerster er niets aan kan doen, dat interesseert de man totaal niet. Hij maakt zich alleen nog bozer. Hij probeert het nog met een “op dat andere terras mocht het wel”. En op het moment dat ik denk “als hij het maar niet aan zijn hart krijgt en ik maar niet hoeft te reanimeren”, zegt de serveerster dat hij dan maar daar naar terug moet gaan, poeiert ze de 4 belegen mensen af om waarschijnlijk nooit meer terug te komen.
Wanneer Ben en ik ’s avonds een hapje eten bij Chinees Restaurant “Royal Palace” in Renesse, worden we verwelkomt door Alexis, een robot-serveerster. Nadat ze ons van een drankje heeft voorzien, zingt ze ook nog een liedje, waarna ze de rest van de avond ons overdraagt aan het “normale” personeel. Het was heerlijk vandaag. Terrasje en uit eten. Even weer een beetje terug zijn bij het “oude”, wat kan dat toch weer lekker zijn!
