Het heeft ruim een jaar geduurd. Maar goed werk heeft tijd nodig, moeten we maar denken. Maar “Ons Motje” heeft de test doorstaan. De regentest! Hij is waterdicht! Ja, dat was hij eigenlijk wel, maar dat gold niet voor ons grote dakraam boven de bestuurderscabine.
Toen we “Ons Motje” in ons gezin opnam bleek dat bij elke regenbui, hoe klein of groot, er druppelsgewijs wat water naar binnen kwam. En dat wil je niet hebben. Een gloedje nieuwe camper met een raam, waarbij je een emmer binnen moet zetten als het begint te hozen. En het ergste was, dat het een “probleem” was dat bij de fabrikant lag. Die hadden een fabrikage-foutje gemaakt. Foutje zou wel worden opgelost, maar het duurde iets langer dan gedacht. Ja ja, foutje. Noem “Ons Motje”, maar een foutje. Foutje, bedankt.
In de tussentijd had Ben met zijn twee linkerhanden – o jee – met wat pas- en meetwerk het raam potdicht gekregen, zodat het niet meer lekte. “En nu vooral niet meer aankomen”, was het bericht. En dat is iets, wat je nu nét niet tegen mij moet zeggen. Dan word ik nieuwsgierig en wil ik juist wél weten wat je hebt gedaan. Ging niet goed dus. De tweede keer bleef ik er wél van af.
En zo gingen wij met een ietwat gehandicapt Motje het afgelopen jaar op pad. Hij lekte dan wel niet, maar het grote dakraam kon ook niet open, zoals het hoorde.
En eindelijk dit voorjaar werd het raam vervangen voor een nieuw en hopelijk waterdicht raam, wat nog getest moet worden…….. En dat gebeurde, de afgelopen dagen in fases. Het stormt, het waait en het is met bakken tegelijk uit de hemel gekomen. Zoveel water dat de plassen op de grond zijn blijven liggen. En “Ons Motje” weerstaat het water en slaagt voor z’n test. Eindelijk de laatste “kinderziekte” van onze camper hebben we eruit. Na een jaar op en neer rijden naar het verre Groningen, irritaties en gedoe, werkt “Ons Motje” zoals die moet werken. Kunnen we genieten zoals het hoort. En kunnen we reizen zonder mankementen.
Weer een goede reden om dit vandaag te vieren!
