Aywaille. Een plaatsje in de Belgische Ardennen. Voor ons en “Ons Motje” inmiddels een bekende plek waar we al eerder een tussenstop maakten voor we het Franse land bezochten. Tussen het groen van deze plaats verscholen, ligt het witgeschilderde vakantiehuis van één van onze vrienden waar we altijd met veel plezier worden ontvangen.
Zo ook weer de afgelopen 2 dagen. Zelfs nog ondanks het feit dat we dit keer geen Bossche Bollen maar Bossche koek hadden meegenomen, waren we nog steeds even welkom. Mijn appje met “heb je het zwembad al vol laten lopen” werd wel erg serieus genomen, want bij aankomst stond er op het terras pontificaal een 2-rings opgeblazen zwembad met schoon water klaar met daarbij de woorden “Uw pool is gereed”. Ja, en dan kan je niet meer terugkrabbelen hé. Dus bikini-tje….. eh ….bikini – ik moet ook niet overdrijven omdat er nu net een paar kilo’s af zijn – aan en eerst even vanaf een afstand dat zwembad eens goed bekijken. Dat kijken ging me redelijk goed af. Maar nadat Ben, gastvrouw en de dochter des huizes ook al in het water zaten, kon ik eigenlijk al niet meer terug. Dus ook ik dat water in.
Maar ken je dat, dat je denkt “dat doe ik even”, maar als je een voet in het water zet, je eigenlijk alweer heel veel spijt hebt? Er bestaan zelfs mensen die dat doen omdat dat goed voor je voeten zou zijn. Nou, ik heb dat idee niet hoor. Ik bedank daarvoor. Ik heb sowieso een hekel aan kou. Als ik koude voeten heb dan kan ik niet eens in slaap vallen. Het is zelfs zo erg, dat ik speciale “slaapsokken” heb. Je kent ze vast wel, van die lekkere, zachte, dikke sokken. Staat ook zo lekker charmant onder m’n shortama of nachthemd, maar daar geef ik niets om. En degene die ik hier op de camperplaatsen en zo tegenkom, zie ik hoogstwaarschijnlijk toch niet meer. Tja en Ben, die kijkt nergens meer van op.
O jee, daar ga ik weer. Weer afgeleid. Dat zwembad. Ik ben er dus ingegaan. Noemen ze dat nou cold turkey of bedoelen ze daar nu iets anders mee? In ieder geval, Ik ben vrijwel meteen volledig ondergedompeld, buik én rug, dus het was erg “cold” en die “turkey? Nou, met die pikkeltjes op mijn huid leek het daarna zeer veel op die van een “turkey”, moet ik zeggen. Maar toen ik er eenmaal in zat….. aaaaahhhh. Eerlijk gezegd was het heerlijk. Het was bijna jammer dat het al laat in de middag was en we eruit moesten omdat het zonnetje onder ging.
Gelukkig, de volgende dag, krijg ik een herkansing. Een dag met z’n allen van relaxen, ouwehoeren en genieten. Nou…. Ik heb genoten hoor! Bikini weer aan, het zwembad voelde vertrouwd en met het mooie weer bleek het een mooie dag. Maar het mooie weer had nog een mooie indruk achtergelaten bij mij. Eigenlijk meer een mooie afdruk. Ik had randjes! En niet zo weinig ook! Zegt maar gerust RANDEN! Je kan precies mijn hele bikini overtekenen op patroonpapier en namaken. En waar ik hoopte dat het iets bruiner was verkleurd, heeft het een totaal andere kleur. Het is meer iets in de richting van, laten we zeggen, framboosjes-rood. Dat klinkt wat leuker en niet zo pijnlijk. Dat is het overigens ook niet hoor, maar werkelijk waar, het ziet er niet uit.
Vanaf nu, worden mijn ROODborstjes goed ingesmeerd – door mijzelf – en blijf ik daarmee voorlopig lekker in de luwte van ons zonnescherm.
