Ik pak m’n toilettas en mijn handdoek, klaar om naar het sanitair-gebouw te gaan. Ben is allang klaar en zit al met zijn tablet de krant te lezen in het zonnetje. Vandaag start ik iets langzamer op dan anders. Gisterenmiddag zijn we na een reis van ongeveer 400 km aangekomen op een camperplaats in het Franse Aix en Othe, wat de meesten wel niets zal zeggen. Vind ik ook niet zo gek overigens, want na een korte wandeling door het dorp waren Ben en ik het er al vrij snel over eens dat we hier niet oud zouden worden. De camperplaats is zeer ruim en gelegen langs een klein, stromend riviertje en we zijn vrij om te gaan en staan waar we willen. Dat is niet zo moeilijk, te weten dat het een camperplaats is met 45 plaatsen, terwijl er nu maar in totaal zo’n 10 campers diezelfde ruimte in beslag nemen. De Nederlanders laten het flink afweten, wij blijken de enigen te zijn en er is een hoog Frans-gehalte.
Ik loop naar één van de twee sanitair-ruimten. De ruimte die ik kies is een mooi houten huisje met binnenin twee afgescheiden ruimten met een douche en een toilet. In de centrale ruimte zijn 2 wastafels. Wat een luxe. Zo’n hele ruimte helemaal voor mij alleen, denk ik nog. Terwijl ik aan de wastafel sta en ik me van boven nog moet wassen en omkleden, bedenk ik me, dat ik net zo goed even de toegangsdeur van het huisje dicht kan trekken. Hierdoor heb ik niet het risico dat er ineens iemand binnenkomt. Ik pak de houten deur, die openstaat, en trek hem naar me toe. Ik moet nog flink trekken, want hij klemt iets aan de onderkant. En dan….. zit hij in het slot. Zo, nu heb ik even de privacy om me te wassen en om te kleden.
Wanneer ik klaar ben en al m’n spullen weer heb gepakt wil ik de schuif opendoen. Maar….. er komt geen enkele beweging in de schuif. Wat ik ook probeer, niets lukt. Bovendien is het maar een klein metaal pinnetje wat er zit, dus ik heb weinig grip. K.T !!! En wat ik ook doe, die deur is zo degelijk, er zit geen millimeter beweging in. Zal je net zien, heb ik écht mijn mobiel nodig, ja hoor, ligt die aan de oplader in de camper. En Ben die gaat me nog écht niet missen hoor, want die zit met z’n neus in de zon.
Ik zie een krukje in de hoek staan. Er zit niks anders op. Ik neem maar plaats en wacht maar af. Gelukkig heb ik een toilet mocht het echt véél te lang gaan duren………
Na enige tijd hoor ik het geknars en het schuiven van hout. De deur gaat open en ik zie het gezicht van de eigenaar om het hoekje kijken. “Bonjour”, zeg ik met m’n enige Frans. Hij kijk me vragend aan en terwijl ik hem passeer haal ik nog even m’n schouders op. Nu snap ik waarom die deur zo slecht dicht ging. Die staat namelijk altijd open………..
