Sinds afgelopen dinsdag zijn we neergestreken op minicamping en B&B“ De Oude Pastorie” in La Celle-en-Morvan.
Wie een beetje opgelet heeft weet dat we hier vorig jaar ook met veel plezier een paar dagen hebben verbleven.
“Gelukkig”, denken we, wanneer we de boomgaard oprijden en zien dat het echtpaar Cor en Leny nog steeds de tent runnen. Alles is nog zo goed als bij het oude gebleven. Nou, bijna dan. Cor is inmiddels aan het sanitair-gebouw begonnen en er is één toilet klaar. De contouren van het andere toilet en de douches zijn reeds zichtbaar. Er is vooruitgang geboekt.
Ook is de familie uitgebreid met een viertal kippen en de dames mogen lekker los scharrelen op het terrein.
De hartelijkheid van Cor en Leny is nog precies hetzelfde. Misschien nog zelfs een beetje meer en ik zie een spoortje van herkenning naar ons toe. Ze laten nog net niet alles uit hun handen vallen om ons als gasten te ontvangen. Wat voelen we ons weer welkom!
De B&B zit vol en de 2 vouwwagens ook. Op de camping is het verder rustig. We merken wel dat dat kennelijk door de Corona overal het geval is. Er komt een VW-kampeerbusje het terrein opgereden. Gezellig, een jong stel Nederlanders met een dochter: Amber (gefingeerd), van 4 jaar. Zodra ze uitgestapt zijn is er al meteen contact. De kleine blonde Amber komt onze kant opgelopen en zegt “Hé, daar ben ik, vriendje”. In de veronderstelling dat ze het tegen een ander kind heeft, draaien we ons om en …… blijkt ze het tegen Ben te hebben. En ze heeft een klik. Vanaf dat moment heeft ze in Ben haar maatje gevonden. Ze wil alles met hem delen, totdat ze op een gegeven moment zegt: “Ga je met me mee, ik heb speelgoedjes bij de bus liggen, die ik je wil laten zien?” Ehhh..….We vragen ons even af of dat niet de omgekeerde wereld is. Was het niet zo, dat kinderen werden gewaarschuwd voor enge mannen die aan kinderen zoiets vroegen???? We lachen even samen met haar ouders om de komische situatie. En Amber? Die kijkt ons vragend aan met een schuin hoofd. Heerlijk dat onschuldige.
