Ken je die ezel, die zich voor een tweede keer aan diezelfde steen stoot? Ik na vandaag wel. Ik voel me niet alleen een domme doos. Het is eigenlijk gewoon te erg om het met jullie te delen.
Vanmorgen hebben we afscheid genomen van de mini-camping “De Oude Pastorie” na een ontspannen verblijf van 5 dagen.
Ons nieuwe doel: een camperlocatie ongeveer 150 km zuidelijker, gelegen in Ternand. Het gebied is prachtig en “Domaine Paire” ligt op een hoge, prachtige locatie met een geweldig uitzicht over de omgeving.
We hebben van tevoren gebeld of er nog plaats is en dat is maar goed ook….. alhoewel..... wij zijn de enigen. Alweer, je kunt wel zien dat de reiswereld helemaal van slag is, want overal waar we komen is het rustig en is er plaats genoeg. Maar voor ons zijn dit soort dingen alleen maar prettig. En hier kunnen we staan waar we willen en hebben we het mooie uitzicht, maar daarbij ook de rondleiding én misschien nog belangrijker de wijnproeverij helemaal voor ons alleen!
Kennelijk heeft eigenaar Jean Jacques nog niet precies door wie hij in (het wijn)huis heeft gehaald. Hij zet ons met de neus – ja, van “Ons Motje” dan hé - strak tegen de wijnranken aan en laat ons meteen goed zien dat zijn druiven al flinke proporties hebben aangenomen. “Of wij half augustus ook even mee komen knippen” vraagt hij. En net op dat moment laat onze Franse kennis het een beetje afweten. Knippen? Drinken, zal hij bedoelen!
Nadat hij ons geïnformeerd heeft over zijn “Domaine”, toont hij ook het super-de-luxe sanitair-gebouw waar we gebruik van mogen maken. Dit is toch wel één van de mooiste die we tot nu toe zijn tegengekomen op camperplaatsen. En omdat we hier nu alleen staan zelfs ook nog eens voor ons privé. Het sanitair-gebouw is middels een elektronisch slot toegankelijk en Jean Jacques laat ons zien hoe dat in z’n werk gaat.
We spreken vervolgens een tijd af voor de rondleiding en proeverij, zodat we nog even ons kunnen installeren.
Prachtig staan we. Bovenop de heuvel van het “Domaine”, maar ook wel in de volle zon en de warmte. Er staat wel een flinke bries. We maken de stormbanden vast, die wel nodig zijn. En dankzij de stroom die ter plaatse is, kan onze airco vol aan. Vannacht heeft niemand van ons last en wij niet van de warmte.
Het is bijna 18.00 uur, tijd voor onze wijn-afspraak en omdat we onze gastheer toch niet te lang willen laten wachten op zo’n belangrijk moment, las ik nog even een snelle plaspauze in. Huppekee, ons moderne sanitair-gebouw in, blaas legen, handjes volgens Corona-maatregel wassen en deur open…… K.T, code intikken. Wat was dat ook alweer? 1,2,3, en toen ergens een cijfer en een A. Of was het meteen de A? Ik typ het en ..… ik hoor 3 piepjes, maar dan niets. De deur wijkt voor geen meter. Nog een keer dan. 1, 2, 3, 7, A dan? Weer 3 piepjes, maar wéér gebeurt er niets. Jaaaaa, nou kan ik wel weer iets intikken, maar straks is na 3 verkeerde codes dat ding helemaal over de zeik en kan ik er helemaal niet meer uit. Nee hé, geen mobiel bij me. Ik krijg héél even een soort van déjà vue van een paar dagen geleden….. Niet wéér hé! Er zit niets anders op, dan maar te wachten tot het moment dat iemand mij mist. Gelukkig ook nu heb ik weer een toilet voor het geval het té lang gaat duren.
Dit keer duurt het niet lang. “Joyce, Joyce”, hoor ik Ben al na een paar minuten roepen. Ik hoor het elektronische slot klikken en de deur langzaam opengaan. Aan de andere kant van de deur verschijnt Ben z’n lachende gezicht als hij me ziet staan. “Ik wist het, ik wist het. Ik vond het alweer zo lang duren. Ik zei al tegen die man, my wife don’t know the code!” Ben z’n dag is weer helemaal goed gemaakt, ondanks dat we nog aan de wijnproeverij moeten beginnen. Ik loop met het schaamrood op m’n kaken langs de man en zie dat ook hij moeite heeft om z’n lachen in te houden. Niet te geloven. Voor een tweede keer binnen een week, opgesloten zitten in een sanitair-gebouw. Hoe krijg ik dat nu voor elkaar?
Ik stel snel gericht een vraag over het wijndomein, waardoor de aandacht van mij afgeleid is. De wijnproeverij en de rondleiding zijn gelukkig een stuk interessanter voor de heren. En van de sanitair-gebouwen? Voortaan laat ik de deuren daarvan, toch maar op een tactische manier openstaan.
