Op de camping verdwijnt elk gevoel van schaamte.
Vanmorgen ontwaakt onze camping, dus ontwaken wij ook. En zoals elke ochtend pakken we onze eerste twee bakkies Nespresso-koffie op ons eigen terras om een beetje wakker te worden. Vanaf onze “rots” zien we als te Lion King hoe de rest van het volk (de camping) langzaam op gang komt. Vanaf onze rots. De camping is namelijk langgerekt door z’n ligging langs de oever van de rivier Die Our, waar alle caravans en tenten aan gelegen zijn. Bovenaan, een stuk hoger, op een versteend terras liggen 6 camperplaatsen, alwaar wij er eentje van bezetten. We zijn de enigen en hebben het uitzicht over de hele camping. De Pitstop-plaats.
Op de camping verdwijnt elk gevoel van schaamte. En dat is typisch op elke camping. Vanaf onze rots hebben we een goed overzicht hoe eenieder langzaam wakker wordt, zich gedraagt, maar vooral hoe eenieder zich kleedt. En dat laatste, daar kan je een boek over schrijven. Zo beginnen we uiteraard met de pyjama. Kort, lang, oud. Weet je, dat maakt me echt niet uit. Maar sommige vrouwen, die moeten beschermd worden tegen zichzelf. Van die vrouwen, die véél te zwaar zijn of totaal geen model hebben en dan in een nachthemd zonder bh! En dan zwaait en bungelt het daaronder alle kanten op. Of dat nachthemd schijnt dan ook nog eens door! Nou, dan mag ik hopen dat je niet al teveel fantasie heb om erbij te bedenken van hoe het er daaronder uit ziet….. En dat op je nuchtere maag.
Ja, ja, en ze zijn er nog. De Crocs. In alle kleuren. En onder alle soorten kleding, Ze zullen best fantastisch lopen, hoor. Dat zal je mij niet horen zeggen, maar ik vind het er niet uitzien. In ieder geval niet in het openbaar. Net nog. Komt zo’n dame langs gewandeld in d’r nette jurkje, kleurtje geel. Wilt er met dit zonnetje erbij kennelijk fris uitzien. Handtasje erbij. En dan heeft ze er van die lompe Crocs-sandalen onder aan. Kleur PAARS!!!!. Geen gezicht. Is net zo’n film. Van die mooie romantische muziek op de achtergrond en ….kgrlkdgr, kras in de lp. Da’s overigens een langspeelplaat voor de jonge lezers onder ons…..
Nee, hier op de camping wordt volgens mij alles gedragen wat je normaal thuis in de zak voor de kindjes in de tegenwoordig “rode landen” gooit of niet meer draagt. Ik kan het me ook wel voorstellen. Gisteren had het even geregend, nou en dan worden die kale grasvelden met dat vele zand meteen één modderzooi. Daar zou ik nog niet met m’n goeie goed in willen rondlopen. De kinderen wel. Die interesseert het niet of het nu wel of niet vuil wordt.
Zo zag ik ons overbuurjongetje in de Onesie – echt iets om mee te nemen op zomervakantie???? – van zijn oudere broertje lopen. Natuurlijk véél te groot. Dus de broekspijpen zo lang dat die over de grond sleepten. Lekker door de modder. De huishond vond de staart van de Onesie ook wel een leuk spele-dingetje en greep die vervolgens zo hard beet, dat kleine broer z’n evenwicht niet meer hield en hoppa binnen de kortste keren op de grond lag. Leuk voor mama, die had toch tijd zat om te wassen.
Nee, hier hoeft je niet te kijken wat je aandoet en wanneer je je gewassen hebt of niet. Al loopt je tot middernacht in je zwembroek, draag je al voor de vijfde dag diezelfde korte broek met dat uitgelubberde elastiek of heb je de hele dag je haar nog niet geborsteld. Geen mens die daarop let. Maar probeer wel je medemens een beetje te behoeden voor die al véél te strakke shirtjes en bilnaden waar ik anders de hele dag tegen aan zit te kijken, want zeg nou eerlijk. Het oog wil ook wat, toch?
