Geen watermeloen in hartjes gesneden, pancakes met lieve teksten en een sapje die met liefdevolle kracht is uitgeperst. Ben komt de slaapkamer in met een “Het is niet veel, maar het is goed bedoeld”. Oh, wat hou ik toch van hem. Ik heb de rugsteun van mijn bed nog net niet omhoog gezet, maar was al in volle verwachting. Nee, niet in die verwachting!
M’n moeder wel. Op een dag als deze: 3 juli 1968. Het was warm, ik lag dwars en moest op het laatste moment nog gedraaid worden. Ja, inderdaad, toen lag ik al dwars en toen ging het al niet makkelijk.
Maar vandaag, ik gooi het maar meteen eens op tafel. Hét mens is 53 jaar geworden. Jawel. En dat ga mij echt niet in de koude kleren zitten. Sowieso als ik met mijn stijve knoken uit bed stap. Man-o-man, het lijkt wel of ik eerst getakeld en dan geolied moet worden. En op zulke momenten overweeg ik weer om tóch maar eens een keertje mee te doen met dat “Nederland in Beweging” van Omroep Max.
Ben begon al lekker vanmorgen met z’n “ja, Jansen” – want dan ben ik ineens een Jansen – “nou begin je toch al oud te worden”. Dan begint het bij mij al een beetje te borrelen en twijfel ik om hem meteen op z’n broodmolen te slaan of nog even tot 10 te tellen. Het is 10 geworden.
En daar kan ik ook helemaal niets aan doen hé. Dat komt ook omdat ik ouder geworden ben ….. Dat heb ik namelijk gelezen….
Komt door de overgang. Dan hebben de vrouwen van die leeftijd namelijk net een iets korter lontje. En dat het leven van de vrouw rond haar vijftigste gaat veranderen, dat wist ik wel.
Sta je bijvoorbeeld in zo’n pashokje met kleding waar je rolletjes overal uitgeperst worden en te klein is. Dat komt helemaal niet doordat je te veel eet. Welnee! Dat komt ook gewoon door de overgang.
Chagrijnig? Daar kan jij niets aan doen! Overgang.
Problemen met sporten? Ook niets aan te doen. Je lichaam verandert gewoon. Allemaal overgang!!
Wij vrouwen hebben het gewoon rond deze leeftijd lastig en wij moeten het er maar mee doen.
Ooit heb ik mijn mannen gevraagd mij te waarschuwen wanneer ik te veel op m’n moeder ga lijken en durf sindsdien niet meer in de spiegel te kijken. Gelukkig weet ik in tegenstelling tot mijn moeder, nog wél hoe ik precies moet appen en wat een USB is.
Desondanks heb ik respect voor haar en hoop ik ook op die leeftijd nog steeds zelfstandig te zijn.
Vooralsnog staan de Rijnreisjes met de firma Feenstra nog op mijn bucketlist en hoop ik dat de rollator van mijn moeder tegen die tijd in haar testament aan mij wordt toegewezen.
Ik lees een berichtje op Facebook. Oh, da’s lief. Iemand zegt “Proficiat jonge dame”. Dat voelt heerlijk en m’n dag is weer gered. Ik hoor Ben de vaatwasser leeghalen en de boodschappen van vandaag zijn al binnen. Het jarig zijn en ouder worden heeft toch zo ook z’n voordelen.
Vanavond hebben we met het gezin een uitje en zullen de glazen klinken. Hopende dat het voor mij dit keer geen Jip- en Jannekewijn is en ik niet de Bob zal hoeven te spelen.
