Ik laat me de champagne goed smaken. We hebben namelijk weer eens wat te vieren. Onze eerste vakantiedag. We zijn net vertrokken uit Nederland en komen aan op de eerste overnachtingsplaats in de Franse streek Champagne. Het kan dan ook niet anders dan dat we samen met “Ons Motje” neerstrijken bij één van de vele Champagne-huizen. “Onze” champagne-producent heeft ook nog eens een mini-camping erbij, dus een prima combinatie wat ons betreft.
Het kost ons dit keer wat moeite om “Ons Motje” waterpas te zetten. De ondergrond is zacht en glibberig geworden van de flinke regenbui die zojuist is gevallen. De kennelijk plaatselijke dorpsgek die net langsloopt, tracht ons daarbij te helpen door met spastische bewegingen aanwijzingen te geven en slaakt daarbij wat onduidelijke Franse woorden uit. Ik kijk de man nog even aan en zie in een flits, dat de man niet helemaal in elkaar zit zoals het “normaal” hoort te zijn. “Ach, die man”, denk ik nog. Ik bedank die man vriendelijk met misschien wel soortgelijke gebaren en woorden, realiseer ik me ineens. Ik zegt dat het ons samen wel lukt, waarvan ik al weet dat het eigenlijk helemaal niet waar is. De wielen slippen op de blokken en we laten het zo zoals het is. “Ons Motje” staat niet helemaal waterpas en Ben rolt hoogstwaarschijnlijk vannacht al slapend en snurkend mijn kant op.
We zijn inmiddels geïnstalleerd en het blijkt een prima plekje te zijn om hier een paar dagen door te brengen. Ruime plaatsen kriskras door elkaar onder de bomen. Tja, en dan die Champagne. Er is geen enkel campingtafeltje bij onze buren waarop de bevroren wijnkoeler en bijbehorende glaasjes niet ontbreken. Op naar de receptie dus.
We komen binnen en wanneer we vragen om een fles, zegt men dat de eigenaar ons wel even komt helpen. De deur gaat open en……… onze dorpsgek! Nou, zo gek is hij dus niet. Tja, zoals ik al zei, hij zit niet helemaal in elkaar zoals het “normaal” hoort te zijn. Maar ja, wat is “normaal”. De beste man lult dan een beetje raar uit z’n mond, hij heeft ook gewoon wat last van spasmen waar hij niets aan kan doen.
Hij helpt ons dit keer in ieder geval prima en met een door- en door koud gevroren wijnkoeler met Champagne en twee glaasjes rijker gaan we op weg naar “Ons Motje”. Een betere start van de vakantie kunnen we niet hebben …….
Oké Ben, …. behalve mooi weer dan ….
