Yes, we hebben plek! Het is dan wel wat vroeg, maar wij kunnen terecht op camperplaats “Ons Plekske” niet ver bij Nijmegen vandaan. Volgende week dinsdag begint dit evenement en ook wij willen dé Mars der marsen wel eens meemaken.
Meemaken aan de kant van de weg dan hé! Per slot van rekening moeten ook daar mensen zijn om de lopers aan te moedigen.
En oké, oké, wij willen die tongen zien hangen en de feesten zelf meemaken.
En omdat de kans groot was dat we over een paar dagen mis zouden grijpen op een kampeerplek, nemen we het zekere voor het onzekere en parkeren we nu “Ons Motje” er al een week eerder. Gisteren dus.
De camperplaats zit mee.
Het weer ook.
Alleen onze agenda niet.
Gisteren nog een kapper-date, morgen roeien in Rotterdam, een etentje in Den Bosch en o ja, Mike komende week nog even afzetten op Schiphol, tenminste als we geen boer tegenkomen.
En in de tussentijd doen we de 4-daagse er gewoon bij. “Ons Motje” laten we staan en met de gewone auto reizen we dan maar tussen Cuijk en de afspraken heen en weer.
Wanneer we vanmiddag bij “Ons Motje” zijn is het geweldig mooi weer. Snel alle ramen en luiken open, luifel uit, stoelen en tafel op hun plek en in luttele seconden zitten we op ons terras.
Met een koud drankje is het goed toeven, maar dat vinden onze gevleugelde vrienden, de wesp en de vlieg, ook en weten ons al snel te vinden. Af en toe sla ik om me heen, spring ik op en zeg ik dat er een wesp zit.
“Doe toch niet zo hysterisch, Joyce. Je moet gewoon blijven zitten, dan doen ze ook niks.” En ik zie hoe hij zuchtend en lichtelijk geïrriteerd naar mij kijkt.
Hij draait zich om, ik ben niet meer interessant, de Tour de France voor hem wel.
Ik ga verderop zitten, in de schaduw, weg van de wespen, weggedoken in mijn boek.
En dan ineens….. ”Godverd…!!! Ik ben in m’n lip gestoken!!! Hij blijkt uit z'n glas gedronken te hebben en zag niet dat daar een wesp in zat.
Ik zie Ben naar z’n mond grijpen. En als ik goed kijk zie ik de lip van Ben steeds dikker en dikker groeien. Die Ben. Het ziet er niet uit. Hij heeft een Duck-face!
Op z’n Rotterdams gezegd een échte “Grote muil, dikke lip” dit keer, wat “eigen schuld, dikke bult” betekent. Zei hij niet zoiets van “Rustig blijven zitten, dan doen ze niks?”
Desondanks heb ik toch wel wat meelij met hem als ik hem zo op ijsblokjes zie sabbelen en hij een ice-pack krijgt aangeboden.
Maar ohw, wat zullen er een hoop vrouwen jaloers zijn op Ben z’n lucky lipps!
