Voor een tweede keer deze week hebben “ze” stormachtig weer aangegeven vanaf vanmiddag.
De verstandigsten op de camperplaats bereiden zich voor. Leggen stoelen en tafels plat. Ruimen losse dingen op en voortenten worden met stormbanden vastgezet of ze worden zelfs afgebroken.
De, laat ik ze zo maar noemen, wat eigenwijze bewoners van deze camperplaats, geloven het wel en vinden het best. “Ach,” zeggen ze “het zal wel meevallen. We staan hier al jaren. Een beetje wind zullen ze wel bedoelen.”
Nadat onze schotel tijdens een flinke winderige avond in Frankrijk besloot de verkeerde kant in te klappen, nemen wij geen enkel risico. We laten niets buiten staan en alle ramen en luiken gaan dicht.
Terwijl naast ons op een groot bouwterrein nog volop gebouwd wordt aan een appartementencomplex, gaat steeds het alarm af van een metershoge kraan, die vlak naast onze camperplaats staat.
Net als een paar dagen geleden krijgt dat ding de volle laag als er een windvlaag komt. En terwijl het alarm afgaat, gaan de bouwvakkers gewoon door.
Vamos, niet zeuros, gewoon doorwerkos! Hier gelden duidelijk andere richtlijnen dan bij ons thuis.
In de tussentijd gaat het steeds harder waaien. De buren die zojuist nog zeiden dat ze hier al jaren kwamen, hangen nou aan de luifel en voortent in de hoop dat het “beetje” wind snel gaat liggen.
Ha, wat nou een “beetje” wind. Kennelijk is het toch voldoende om de meesten te doen besluiten om alles alsnog in te pakken. En dát, dat valt met wind niet mee.
We doen een rondje camping. De normaal rustige sfeer is omgeslagen in één chaos. Alles wat maar los hangt en wappert, tracht te ontkomen aan de handen van de groep “eigenwijze mensen”. Zodra een paar van die halsstarrige Duitsers ons in de smiezen krijgen, gaan de mondhoeken omhoog en met een “Es geht gut” en een “Wir schaffen es” proberen ze de boel samen in te kunnen klappen..
Er volgt echter meteen een flinke windstoot waardoor alles uit hun handen gerukt wordt. En ja, ook dit keer wint niet alleen Japan het van de Duitsers, maar ook de wind.
Intussen zien we dat de kraan een grote metalen plaat in de ketting heeft gehesen. Het ding draait gedeeltelijk over de camperplaats en ineens krijgt de wind hem vol te pakken.
De plaat zwaait van links naar rechts, tolt om z’n as en is volledig onbestuurbaar geworden. En dan blijft het precies boven de camperplaats hangen!
Blijkbaar is hij in een beveiliging geschoten en kan het ding geen kant meer op.
Bouwvakkers met helmpjes(!) staan er machteloos onder te kijken en wij hopen maar dat bij een eventuele val, “Ons Motje” niet de ongelukkige winnaar is, tot…..er klimt iemand de kraan in.
En dan wordt kennelijk het ding gereset. Ze kunnen de kraan weer draaien en de plaat wordt gelost.
Wonder boven wonder, wordt zelfs de bouw voor deze dag stilgelegd.
Zoals de bouw stil is, zo is ook ineens van het één op het andere moment de wind weg.
Een rondje over de camperplaats leert ons, dat je nog steeds bij flinke wind je schotel moet inklappen. De Belg van de hoek, heeft er nu eentje die 90 graden de verkeerde kant op wijst. Dat wordt het WK voetbal in de kroeg kijken vrees ik.
Ook de Deutsche vrienden staan hun wonden te likken en zijn weer, net zoals onze grootouders dat ooit hebben moeten doen, bezig met de wederopbouw.
En wij? Wij klappen onze stoeltjes weer uit. De zon is er nog, de lucht is nog blauw. En dat “beetje” wind? Dat zal vast ergens zijn gaan liggen.
