We staan alweer 2 weken in Calpe met “Ons Motje" en de verveling is nog steeds niet toegeslagen. Sterker nog, ik kom tijd tekort!
Nadat we hier een beetje geacclimatiseerd zijn en meteen de gemiddelde leeftijd een beetje naar beneden hebben getrokken, kunnen we ons verdiepen in het leven op onze tijdelijke stek voor de komende periode.
In één ding kunnen wij ons al snel vinden.
Het leven komt net zo snel op gang als de bewoners zelf. Traag,
En om niet op te vallen, passen wij ons aan en slapen dus ook uit. Het is niet anders.
Het socialiseren gebeurt buiten. En om er voor te zorgen dat wij ons een beetje kunnen mengen tussen onze mede-camperaars, zitten we veel buiten op ons eigen terras voor “Ons Motje”.
Dat nou net het zonnetje heerlijk schijnt, de temperatuur tussen de 20 en 25 graden is en de lucht strakblauw is, nemen we op de koop toe.
Het valt ons op, dat onze landgenoten schaars aanwezig zijn. Ze zijn op één hand te tellen.
In ieder geval zijn we wel omsingeld door de Belgen en de Duitsers.
Dat dit voor ons nog heel leuk zou gaan worden, wisten we toen bij aanvang nog niet.
De meeste buren zijn Belgen en ooohhh, wat is dat toch weer een mooi taaltje. Inmiddels weet ik dat het 1-jarige zoontje van de overburen gelukkig niet helemaal alleen in een bebost gebied werd achtergelaten, maar dat het woord “park” gewoon een box betekent. En de toppen waarop hij liep, die niet van de plaatselijke berg zijn, maar gewoon z’n teentjes.
Ja, leuk dat Belgisch. Toen onze buurvrouw mijn naam nog niet wist, noemde ze mij steeds “Skatteke”. Klonk zó lief en is lang geleden dat Ben mij zo genoemd heeft of mij daarmee probeerde te versieren.
Niet dat Ben niet van mij houdt hoor. Nee, dat doet hij wel. Als je al 3 weken samen op ongeveer 14 vierkante meter bij elkaar zit en er geen woorden zijn gevallen, nou dan zit het wel goed hoor!!!
Belgen en Belgische woorden. Geweldig. Met de dag hoor ik er steeds meer. Maar ook gaat het het soms heel rap.
Zo zit hier ook de Belgische dubbelganger van Youp van ‘t Hek. Youpke noemen we hem. Ook zo’n brilletje, kakker-overhemdje, maar alleen een andere tongval. Geweldige vent, rap van tong en altijd vol met verhalen.
Behalve nadat de Belgen - en ook de Duitsers - uitgeschakeld werden tijdens het WK voetbal.
Toen werd het ineens rustiger.
En gingen ze op zoek naar een andere bezigheid. Ze gingen de campers en camperplaatsen versieren en in kerstsferen brengen. Slingers hangen aan de voortenten, knipperende lampjes aan de camper tot complete kerstbomen voor de deur. Soms één grote kermis.
Zelfs ons Youpke heeft z’n bril opgepimpt en een glitter-randje bovenop z’n brillenglazen zitten.
Na onze plaatsing in de achtste finale hebben we er zelfs ineens weer supporters bij: de Belgen.
Wanneer we thuiskomen na de gewonnen wedstrijd tegen de Verenigde Staten, gaat bij onze buren de deur open en zegt de buurvrouw: “Hey Joyce, proficiat met uw overwinning hé”
Ik steek m'n duim op en bedank haar. En terwijl ik dat doe, bedenk ik me, had ik me maar niet voorgesteld, want dat “Skatteke” had eigenlijk veel leuker geklonken.
