Benidorm. Ons voorland.
“Ik zou er nog niet dood gevonden willen worden” hoor ik soms mensen zeggen. Nou, ik wel als dat zou kunnen, want dat zou betekenen dat ik mijn laatste dagen in een heerlijk klimaat heb doorgebracht.
I love it. Zon, boulevard, goedkoop eten en drinken en een bingootje op z’n tijd.
Van de week hadden Ben en ik een weekendje een appartement in Benidorm geboekt.
Eén reden hiervoor was, een oom die de mooie leeftijd van 88 jaar vierde en samen met nog twee tantes werd het weer een ouderwetse verjaardag.
Met de blokjes kaas en augurk zonder prikkers was het even balanceren en maar goed, dat in huize Van Ginhoven - gezien hun leeftijd - nog geen trillende handen waren. Het tante Nel-soepje smaakte uitstekend en dit familierecept heb ik meteen maar eens goed in mijn brein opgenomen. Je weet immers maar nooit.
De volgende dag is reden nummer twee.
Kijken of één van de campings in Benidorm wel wat voor ons is. Is het hier iets om volgend jaar misschien te overwinteren? Is het dichtbij de boulevard, het centrum? En, o ja, ook die eventuele Engelsen? Kortom, willen wíj wel hier dood gevonden worden?
We wandelen er naartoe. Het is maar zo’n 1,5 km vanaf het centrum. Er heerst rust, sanitair is goed en je kunt plaatsen reserveren. We besluiten onze overwintering te verlengen en plakken in maart er gewoon nog een week aan vast. Kijken of het wat is.
Wel bijzonder. We hebben een vakantie in een weekend van een vakantie geboekt. Kan je het nog volgen?
Dan terug naar de bingo.
Ik laat mij verleiden door mijn andere tante. Tante Tony, dé tante met de natte “T.
“Oft-ik te volgente dag mee zout gaan?”
Ach, waarom ook niet. Eigenlijk wist ik al van tevoren dat we samen een gezellige middag zouden hebben. En die hadden we…..
Terwijl Ben zegt, in de tussentijd een wandelingetje te gaan maken - lees: 2,5 uur terrasjes af te gaan lopen/zitten - , maken wij ons op voor hét spel der spelen in Benidorm.
Met een 2x bingo schraap ik in no-time effe 93 euro binnen. Een Belgische madammeke aan onze tafel, die vlak voor mijn bingo een valse bingo riep, kan het kennelijk niet zo waarderen. Ze spreekt ons aan en zegt dat we niet meer met elkaar mogen praten. Niet meer mogen praten? Wij? Ha!
De jaloezie, er steeds naast te zitten met een “bingo” te mogen roepen, druipt er overal uit en af. Het wordt alleen maar erger als ook nog eens mijn tante bingo heeft en er met de pot vandoor gaat.
Als we even niet opletten is “ons madammeke” verdwenen, maar hebben wij wel een lucratief middagje gehad.
Ben is in de tussentijd terecht gekomen op het terras van de buren van het naastgelegen café, alwaar de wedstrijd Portugal - Marokko wordt getoond. Onze beste Ben heeft partij getrokken voor de bezoekers van dat café, te weten: Algerijnen. Dat deze op hun beurt Marokko stonden aan te moedigen, maakte Ben niets uit. Hij was vóór de gasten van het café, dé Algerijnen. Schiet mij maar lek. Waarschijnlijk had dit meer met de prijs van de drank te maken dan met het voetbal. Zijn middag kon in ieder geval niet meer kapot en hij heeft weer meer vrienden voor het leven gemaakt.
M’n tante neemt de kuierlatten, omdat haar prakkie al klaar staat en Ben en ik sluiten de avond af in een Engelse tent met een kan sangria. Ook hier zijn wij kennelijk weer degene die de voetballers niet veel geluk brengen en zijn de Engelsen aan het einde van de avond in mineur. Wij niet wanneer we 8 euro moeten afrekenen voor de grote kan, die stijf stond van de alcohol.
Ja, voetballen kunnen ze niet, maar mixjes maken des te beter!
De dag van ons vertrek regent het zachtjes. De markt wenkt en eigenlijk moet die nog bezocht worden. We doen nog een poging, maar het is écht niet te doen. Dan maar even - in afwachting van onze bus naar Calpe - naar het Nederlandse eetcafé “La Dolce Vita”.
Wie Benidorm kent, ken zeker deze tent.
De sfeer zit er lekker in en menig rollatortje staat opgeklapt in een hoekje.
Terwijl de gasten het toepasselijke verzoeknummer aanvragen “Ze moeten boven even wachten, Ik heb geen tijd om dood te gaan…” , pakken Ben en ik nog even iets te drinken.
Ja, Benidorm. Ouderen en héél véél scootmobielen.
Maar nog veel meer terrasjes, een lekker klimaat, wijntjes voor 1,60 en ach .... waarom ook niet.
Ik zou het tóch niet merken als ik dood gevonden zou worden.
