Vakantiestress. Je zou denken, dat ik als een zeg maar“ getraind vakantieganger” er geen last van zou hebben. Nou, niets is minder waar. Mijn god, wat heb ik daar een last van.
We zijn nu alweer iets meer dan een maand thuis van onze camper-overwintering in Spanje. Misschien wel gemerkt aan het feit dat mijn blog-verkeer wat stil lag en er dus over de afgelopen weken weinig te melden viel.
Buiten dat “Ons Motje” bij de garage staat voor wat reparaties – iets van een boompje niet gezien of zo en een hordeur die er lomp uitgelopen is …. – krijgt hij even zijn rust.
Wij niet, want….. na een kleine 3 jaar gaat het gebeuren. De steeds maar uitgestelde Corona-vakantie gaat het er dan eindelijk van komen. Morgen vertrekken we dan met z’n vieren naar Indonesië!!!!!
Buiten het feit dat dit voor mij dé bestemming nummer één is die nog steeds bovenaan mijn bucketlist stond, gieren de zenuwen al weken door mijn lijf.
De to-do-lijstjes slingeren door het huis en als een DHL-bedrijf rij ik op het allerlaatste moment nog langs diverse adresjes om nog wat boodschapjes te doen.
Stress lezers, vakantiestress om precies te zijn.
Als ik nog net op tijd, voordat het rolluik naar beneden gaat, de apotheek binnen mag om de medicijnen op te halen, zie ik ze al kijken. “Ja hoor, dat is er weer zo één. Heel de dag de tijd en net als wij willen gaan lunchen, moet ze nog net even d’r receptje ophalen. De muts!”
Ik kan ze geen ongelijk geven, maar ik heb ze toch mooi in m’n tas en streep ze af van mijn lijstje.
Zodra ik de oprit op fiets zie ik dat mijn fietscomputer geen cijfer aangeeft maar twee streepjes bij “Bereik”. Niet alleen ik, maar ook mijn fietsaccu blijkt volledig leeg. Ik vond al dat ik de laatste meters zo zwaar moest trappen.
Alles is leeg. Niet alleen ik en m’n fiets. Ook de koelkast is leeg, de vriezer, de voorraadkast en gelukkig ook m’n wasmand. Hopen dat dat zo blijft. Zal je net zien. Alles lekker klaar en schoon voor vertrek, gaan die gasten hun kamer nog even “opruimen” voordat we de deur achter ons sluiten en liggen er twee halve kledingkasten vuile was weer in die wasmand.
Is overigens geen opruimen hoor, maar meer een soort van verplaatsen van spullen. Als daar tenminste nog ruimte voor is. Als ik af en toe een goeie dag heb en ik heb lef, probeer ik weleens zo’n kamerdeur te openen. Weet ik ook meteen weer, waar mijn servies, glazen en flessen drank zijn gebleven.
Terug naar de vakantie.
De koffers. Bij het zien van de spullen die op ons bed zijn gelegd, vraag ik me weer af of het er allemaal wel in past. Nog beter, of ik onder het maximale gewicht blijf. Van mijn koffer dan.
IK zal er wel ver boven zitten vrees is en moet ik juist wat kilo’s kwijt.
Inmiddels heb ik begrepen dat dát in de vakantie wel goed zal komen. De ontbijtjes zijn niet zoals bij Van der Valk. En we hebben veel activiteiten gepland. En als dat nog niet genoeg is om af te vallen, vreten we maar bij die eettentjes langs de straat en drinken we water uit de kraan.
Die mevrouw die ons een vaccinatie gaf, zei niet voor niets dat we diarree-remmers en ORS-zakjes mee moesten nemen.
De koffer inpakken blijkt uiteindelijk nog het minst moeilijke. Na heel wat gek.. en uiteindelijk een andere browser – ja, ja, lang leve de computers – hebben we ook onze visa, instapkaarten en weet ik wat nog meer aan documenten binnen.
Singapore – Sumatra – Java – Bali – Gilli Eilanden – Amsterdam.
En laat nou mijn Bennie dit keer onze reis tussen de nasi goreng en gado gado bijhouden via Polarsteps. Met mijn blogs er af en toe bij.
Ík ben er klaar voor. Mijn mannen zijn er alláng klaar voor.
Als we straks in dat vliegtuig zitten en we zijn opgestegen heb ik denk ik pas rust.
Morgen om 21.00 uur begint ons avontuur. Een avontuur van 33 dagen.
En ik heb er zo’n zin in! Jullie ook?
-------------------------------------------
NB: Voor mijn abonnees wordt het even de komende weken een soort van zelfredzaamheid.
Aangezien mijn "helpdesk" Jason dit keer zelf deel uitmaakt van het reisgezelschap en thuis niet vanachter zijn pc de mails door kan sturen, zullen zij zelf mijn website af en toe moeten raadplegen om geen blog te hoeven missen.
