We zitten in Bukit Lewang Noord-Sumatra . “The place to be”, als het wat dat betreft om de Orang-Oetans gaat. En daarom vertrekken wij om 08.00 uur in de ochtend mét gids – ja wel zo handig – de jungle in van het Leuser National Park.
Onze gids Didi hebben we een dag eerder gesproken en de dresscode was: lange broeken, lange mouwen en stevige schoenen. En vooral muggenspray met Deet.
Mike, de koukleum van ons vieren, had in dit geval geluk. Hij had het juiste shirt in zijn koffer zitten en wij aasden op de sprays.
Buiten onze gids, gaat ook “voorverkenner” Toni mee. Toni een ouwe Indo, met weinig kennis van de Engelse taal, maar des te meer van de Oerang-Oetans, loopt op z’n blote pootjes en slippertjes als een jonge hinde voor ons uit.
Vanaf onze lodge is het meteen omhoog klimmend de jungle in. De klei, die de dag ervoor nog hard en stug was geweest, is door de harde regenbuien van gisterenavond zacht, drassig en glad geworden. Nou, dat moet nog wat gaan worden als we zo 5 uur moeten gaan wroeten! Halverwege dat pad omhoog, sta ik als een 80-jarig wijf die net 10 peuken had weggerookt, in de nek van die Didi te hijgen.
“Calm, it’s your holiday”, hoor ik hem gelukkig nog zeggen. Waarop de jongens weer reageren met: “Gaat het, mama? Moeten we je helpen?”
Helpen? Nee joh, het moet toch niet zo zijn, dat ik dat mens ben, die meegetrokken moet worden? En ik geef eens extra gas. “Nee hoor, het gaat prima……” …………. Zodra we boven zijn, gutst het zweet al over m’n voorhoofd. Mijn god, we zijn net vertrokken! Wat ben ik blij dat we niet voor een meerdaagse tocht hebben gekozen!
We lopen gelukkig weer een stuk vlak en het tempo is rustig. In combinatie met de warmte is dat goed te doen. De luchtvochtigheid is dan ook 94%.
We komen bij een grot waarvan je zou denken dat het zo uit de film van Junglebook is gehaald. Het is er prachtig!
Wanneer we het net gepasseerd hebben, horen we dat er door Toni een Oerang-Oetan gespot is. Nu al, zo snel! We hebben mazzel, het is een mannetje. Zo mooi. Zo groot. Zo oranje. En van zo dichtbij. En hij is zo rustig.
Hij komt zelfs naar ons toe, waardoor wij enkele stappen achteruit moeten doen.
Wanneer Mike zijn camera zachtjes uit zijn rugzak haalt, zie je hem echt over zijn schouder meekijken, wat er in de tas zit. Een heel menselijk en grappig gedrag om te zien.
We kunnen goed filmen en foto’s maken. En we hebben echt de rust en de tijd. Dan gaan we weer verder.
Het vlakke lopen gaat goed, maar het klimmen is zwaar en het dalen is door de gladde klei en wortels gevaarlijk. Dus het lopen gaat rustig en veilig. Terwijl ouwe Toni maar een tenger gebouwd mannetje is en op die slippertjes loopt en zich wel razendsnel weet te verplaatsen. Ongelooflijk!
Even later hebben we weer geluk. Een vrouwtjes Oerang-Oetan met een baby. Eerst heel hoog in de bomen, maar met wat banaantjes kunnen we haar naar beneden lokken. De kleine blijft mooi bij moeder zitten en de donshaartjes zie je door het licht gefilterd worden. Het is met geen pen te beschrijven hoe mooi dit is om dat zo in de natuur te zien. Ook hier alle tijd, alle rust. Er komt zelfs nog een andere Oerang-Oetan kijken.
Terwijl we weer verder wandelen ziet gids Didi ineens een bloedvlek bij Ben voorop op z’n shirt. We waren al gewaarschuwd van tevoren voor kleine zwarte bloedzuigertjes in verband met het vocht. En dat die via de bladeren op de kleding kunnen komen. Ben z’n shirt wordt omhoog getrokken, maar de bloedzuiger heeft zich kennelijk al volgezogen en is er afgevallen.
Wij lachen er allemaal om, tot wij één voor één ook verschillende keren aan de beurt komen. Op buik en benen. Zelfs in wandelschoenen.
Het is eng om te zien, maar gevaarlijk is het niet (hebben ze ons in ieder geval wijs gemaakt….)
Met nog een stop met verse ananas, meloen en banaantjes, eindigen we bij de rivier. Daar stappen we met afgeritste wandelbroeken en uitgetrokken wandelschoenen, die we in plastic zakken doen, op banden, waarmee we via de rivier terug raften naar onze lodge.
Het was een onwijs mooie tocht, maar het spotten van de Oerang-Oetans was voor mij toch écht hét hoogtepunt.
