Na een lange periode van afwezigheid ben ik daar dan eindelijk weer.
Én, zoals je ziet, gestoken in een nieuw jasje.
Het werd én tijd om de boel eens wat op te frissen én tijd om eens op zoek te gaan naar een andere serverhost.
Nu niet meteen denken dat ik overal verstand van heb, want dat brein van mij gaat écht nooit snappen van al hetgeen wat computer heet.
Het enige wat ik begrijp, is dat mijn server er zo nu en dan eens “uit lag”. Dat er steeds een foutmelding was. Server plat. Geen toegang. Geen site. En dus ook geen mogelijkheid om iets te plaatsen, laat staan te lezen.
Dat het beter kon én moest, dat was voor mij wel duidelijk.
Op zoek naar een andere webhost dus.
En toen was daar gelukkig onze Jason.
Die was – zonder dat ik het wist – voor zijn allerliefste moeder én nog belangrijker zijn voedster én strijkster ook maar meteen een nieuwe website aan het bouwen. Op dat strijken kom ik trouwens nog even terug……
En om het meteen maar eens helemáál goed te doen, - daar is-tie weer … je krijgt er ooit zoveel voor terug – heeft hij meteen de website gemoderniseerd. Er moet hier en daar nog wel wat aan gedaan worden, maar ohw, wat is-tie toch mooi aan het worden!!!!!
Jason kan voorlopig niet meer bij mij kapot, dat snap je natuurlijk wel.
Ik heb allemaal nieuwe ideeën en volgens Ben moet ik minstens 300 jaar worden om al deze plannen bij mijn 80 hobby’s te voegen.
Beter te veel plannen, dan moddervet op de bank hangend voetbal zitten te kijken, Ben. Maar terwijl ik dit schrijf, denk ik eigenlijk: “Moet ik dit nu eigenlijk wel zeggen na “ons” Rotterdamse debacle vorige week in de Kuip…….?”
Ander onderwerp.
Mijn blog.
Ik ben weer happy dat mijn site het weer “doet”. En dat ik weer alles van me af kan schrijven, want wat is er veel gebeurd.
Ja, ik had écht een boek kunnen schrijven zo lang was ik offline.
Overal liggen er briefjes met woorden en zinnen, omdat ik die ooit aan mijn blog nog wil toevertrouwen en bang was dat te vergeten.
In de tussentijd gingen de dingen gewoon door en maakten we bijzondere momenten mee, waaronder uitjes, familie-aangelegenheden, een kind wonend aan de andere kant van de wereld en wat ongelukjes.
Zoals die keer, toen ik in een onoplettend moment het strijkijzer liet vallen.
Wilde hem automatisch nog effetjes opvangen, maar gelukkig miste ik dat ding en greep niet in die hete zool.
Een klap joh. Pats, zo op het laminaat, vanaf de zolder de trap af, waarna er van alle kanten de stukken afsprongen. In duizenden stukjes. Toen gingen de deuren wel ineens overal open en had ik wél alle aandacht.
Maar goed, weg strijkijzer, weg hobby. Hé, wat jammer nou. Heeft gelukkig , eh, helaas nog een ruime week geduurd voordat ik mijn strijkkunsten kon hervatten.
En weet je wel, dat zo’n strijkgenereator, want zo “heet” zo’n ding, onwijs duur is.
Kost zo maar 4 massages tijdens een dagje sauna.
Ja, massages, want daar dacht ik vorige week meteen aan. “Daar gaat m’n ontspanningsmassage!”
Maar gelukkig was Ben er snel van overtuigd, dat terwijl IK die massage kreeg, HIJ even de tijd had om een dutje te doen op een waterbed.
Dat was niet tegen dovenmansoren gezegd. Slapen joh, die vent van mij op dat bed. Ik had achteraf gezien, nóg een massage kunnen boeken bij die aardige jongeman met zijn vingervlugge handjes en dan had mijn Bennie er nog niet eens iets van gemerkt.
Is overigens heerlijk zo’n dagje sauna. Voor mij de ultieme ontspanning, samen een dagje weg en we spoelen de hele dag ons lichaam net zo lang, tot dat de velletjes erbij hangen.
Néé, niet daar, maar je-weet-wel, je krijg na een half uur in dat bubbelbad van die ouwe wijvenhanden.
Overigens ooit bedacht door Moeder Natuur. Niet om ons eerder dat bad uit te jagen, néé!
Door deze “groeven” een soort van profiel te krijgen in onze vingers en voeten, waardoor we niet uitglijden of dat we ons makkelijk kunnen vastpakken. Zo heb je weer wat geleerd.
We dwalen weer eens af.
Het gaan naar de sauna is ook goed voor m’n zelfvertrouwen.
Denk ik dat ik te dik ben? Naar de sauna. Daar lopen nog veel meer dikkerds rond. Daar ben ik een magere bij. Voel ik me voor heel even een soort van Doutzen Kroes, maar dan eentje met lovehendels. Tja, Ben moet mij ergens aan vast kunnen pakken.
Enne te dikke of hangende tieten? Joh, ik ben écht niet de enige. Op één hand zijn ze daar niet te tellen. Laat staan vast te houden.
Nee, ik krijg altijd een heerlijk gevoel als ik in de sauna ben. Ik voel me er soms dan weer laten we zeggen jong BELEGEN.
Ja, je ziet, het “gewone” leven gaat bij ons gewoon verder.
Ben spoelt trouwens nog steeds lekker door. En daar bedoel ik niet de wc mee, maar zijn blaas.
Buiten dat dát, voorspoedig gaat, spoelen wij óok SAMEN regelmatig onze keel op een terras en proberen wij de Rosmalense of Bossche horeca zo nu en dan te steunen. En hier en daar afspraken na te lopen en ons “to-do”-lijstje aan te pakken.
Gelukkig is mijn vernieuwde website weer werkende, moet er nog wel wat hier en daar aan gesleuteld worden en is de eerste blog sinds enige tijd weer een feit. Op naar de volgende, want ik heb nog zat in de pen en ik heb er zin in.
Tot gauw!
