Het onderwerp waar je het normaal niet vaak over hebt tijdens een feestje of familie-uitje: Oma’s uitvaartverzekering.
Nou, bij ons wel.
Menig keer werd dit wel eens ter sprake gebracht met een “Hé ma, je bent toch wel goed verzekerd hé?”, als ze weer eens ergens overheen gelazerd was of in het ziekenhuis terecht kwam.
Twee nieuwe heupen, een nieuwe knie en toen ze dacht alleen Benidorm onveilig te kunnen maken lukte het haar al na 1,5 week, de hele familie ’s nachts uit bed te krijgen. De lol in haar eentje was van korte duur.
In de badkamer uitgegleden, een gecompliceerde enkelbreuk opgelopen, een operatie en als ze beloofde er niet op te lopen, mocht ze van meneer de dokter weer terug naar d’r appartementje.
Die woorden “niet lopen” had ze niet goed begrepen.
Als mantelzorger werd je er gek van. Als je niet keek, hoorde je alleen maar “KEBONK, KEBONK, achter je. Was ze toch uit d’r stoel geklommen en stond ze ineens achter je. Ik was dan ook blij toen mijn tante het van mij overnam……..
Nu kunnen we er om lachen. Ook over die keer dat ze daar met haar gehuurde Benidorm Basterd-scootmobiel rechtdoor de boulevard opreed en bijna een fietser op haar “motorkap” nam. De werking van dat ding had ze ook al niet zo goed begrepen. En die fietser, die heeft ze nu nog stééds niet gezien.
Terug naar de verzekering.
Nu ik er over nadenk heeft mijn moeder toch wel haar premies er overal goed uitgehaald en heel veel engeltjes op haar schouder gehad.
De dag dat ze haar blauwe Suzuki in puin reed, weet ik ook nog goed.
Het telefoontje van de politie met “Je moeder staat in de tuin van (chauffeurs-)café Treurenburg”, hadden we verkeerd verstaan en bleek niet de tuin, maar de PUI van dat café te zijn.
Wat had ze er een zooitje van gemaakt. Bij aankomst zag ik alleen maar zwaailichten. Haar autootje stond naast de bar binnen, de boel moest gestut worden en gelukkig was er “maar” één persoon gewond.
Het was meteen het einde van een tijdperk dat mijn moeder, behalve dan een kinderwagen, ooit nog een voertuig bestuurde.
En dan toch maar weer die vraag. Ma, je bent toch wel goed verzekerd hé?
Ik hoor het haar nog zeggen: “Ja Joyce, ik heb alles goed geregeld.”
Met dat nog in gedachte én de wetenschap van de afgelopen weken, bekeek ik laatst de mappen administratie eens
goed van mijn moeder. Ik vind een map “Uitvaart”.
Terwijl ik deze wil opendoen, vallen er al een paar gelige formulieren uit. Ze zien er zo oud uit, dat het lijkt alsof ze ieder moment uiteen kunnen vallen.
Mijn oog valt al meteen op het bedrag.
Terwijl ik eigenlijk denk “dat kan niet”, zie ik daar toch echt ook “levensverzekering” staan én daaraan de naam van mijn moeder gekoppeld.
Ze zal dit toch niet bedoelen met “goed geregeld"?
Ik bekijk het formulier eens goed en ja hoor, er staat toch echt “Onderlinge Levensverzekering Maatschappij”.
M’n ogen gaan sneller naar beneden en ik ontdek het uit te keren bedrag na overlijden. M’n hart slaat een paar slagen over.
Tweehonderd GULDEN??
Gelukkig heeft ze er in totaal 4, denk ik nog hoopvol.
Ik pak de volgende polissen…… “….een KAPITAAL van eenhonderd gulden…..”, …… van tweehonderd gulden….. en de laatste een "Nederlandsche Verzekering Maatschappij Willibrordus…een bedrag GROOT wel vijf en twintig GULDEN…….”…….
Mijn opa heeft destijds voor welgeteld 525 gulden levensverzekeringen afgesloten voor mijn moeder.
Goed geregeld, heeft hij waarschijnlijk toen gedacht.
We zijn zo’n 80 jaar verder en het “kapitaal” heeft inmiddels een waarde van 238 euro.
Daar kan je nog geen koffie met die eeuwige cake voor krijgen!
Nee hé, dat gaat mijn moeder niet menen.
Ik google eventjes en lees dat we via een adviesbureau op zoek kunnen gaan naar de huidige verzekering die deze polissen heeft overgenomen. Met een voorschot van 250 euro willen ze wel even helpen.
Man, dat is al meer dan dat die polissen bij elkaar waard zijn!
Ik blader nog eens even goed in de map.
En dan valt mijn oog op een mooi, modern, wit formulier, dat stevig in de map blijft zitten.
“Yarden, een goed afscheid helpt u verder”, lees ik.
Oh, ik kan die Yarden wel kussen, net als mijn moeder.
Ze heeft het al die tijd tóch goed geregeld. Daar zijn wij allemaal nu van “verzekerd”.
Het afscheid is hopelijk nog ver weg, maar dat mijn moeder op haar vader lijkt is nu wel duidelijk.
Het moet allemaal goed geregeld zijn.
Je weet maar nooit hoe het je in het leven vergaat.
