We hebben ondanks het minder goeie weer “Ons Motje” toch maar eens uit het vet gehaald en gaan voor een weekje of zo even op pad.
Waar je thuis met de motregen en het triestige weer binnen blijft zitten, ga je er per slot van rekening met de camper toch veel eerder op uit.
We zijn in Groenlo beland. Ja, zoek dat maar eens eventjes op.
We staan bij de gastvrije Rob, die ons bij aankomst al meteen te woord staat.
Een voormalig boerenbedrijf, dat gelukkig omgebouwd is tot woning en naastgelegen camperplaats, met een enorm weids uitzicht over de landerijen.
Gelukkig omgebouwd tot, ja, want nadat ik zijn buurman met varkens was gepasseerd, vreesde ik al voor het ergste.
De CO2-luchtjes kwamen mij al meteen tegemoet en mijn god, wat verlang ik op zulke momenten weer naar de uitstootgassen van Pernis over mijn stad Rotterdam. Dat ruikt naar mijn idee altijd nog beter dan die varkensstront.
Maar onze Rob heeft gelukkig geen varkens voor mij, geen loslopende honden voor Ben, maar wel een prima camperplaats met nog meer prima sanitair, stroom en …. rust, vooral rust.
Rust in Groenlo dus. En dat is er.
Tenminste nu wel, maar niet voor degene die hier zo’n 400 jaar geleden vertoefden….
Even een héél klein geschiedenislesje. Wie de 80-jarige oorlog heeft meegemaakt, Groenlo heette toen nog Grolle en die oorlog speelde zich daar af.
Volgens Ben heeft mijn moeder die tijd nog wel beleefd en overleefd en weet zij waarschijnlijk tot in de puntjes de geschiedenis over deze stad te vertellen.
Wij niet, dus, hoppetee op de fiets en cultuur opsnuiven.
Net een paar dagen te laat blijkt, want afgelopen weekend had men net “De slag om Grolle” herdacht.
Een 2-jaarlijks evenement waarbij de binnenstad helemaal is omgetoverd terug naar het jaar 1627. Met ruim 42.000 bezoekers……
Fijn, dat wij zo goed kunnen plannen.
Maar dan, komt onze museumkaart weer tevoorschijn.
En dan is Nederland ineens een stuk aantrekkelijker om te ontdekken.
In elk stadje of dorpje hebben ze wel iets wat te bezoeken is met die kaart en je kan de meest leuke dingen bezichtigen.
Ook onze Mike heeft hem weleens een jaar “cadeau” gehad van de “Vriendenloterij”, maar die kwam er bijna niet meer vanaf.
Ik had datzelfde probleem.
Als je je een keertje hebt aangemeld, blijven ze je lastig vallen via de post, mail of nog erger, telefonisch.
Gek werd ik ervan. Maandenlang belden ze mij. En dat noemt zich “Vrienden”.
Uiteindelijk had ik het nummer ingevoerd op mijn mobiel met de herkenning “NIET OPNEMEN!! zodat ik voor een volgende keer werd gewaarschuwd.
Het hielp en na een keer of 10 niet opgenomen te hebben, hield het bellen vanzelf op.
Nee, aan die van der Leetjes, daar konden ze niets verdienen. En kennelijk werd mijn nummer uit hun bestand verwijderd.
Dat had ik toch maar even goed geregeld.
Maar ja, die museumkaart, is hoe dan ook wel leuk.
Zo ook vandaag.
Gaan we maar zelf het stadje ontdekken en komen we al snel in "Stadsmuseum Groenlo" terecht.
Lekker kneuterig, alwaar in de koffiehoek de plaatselijke oudjes bij elkaar zitten en meteen plaats voor ons maken zodra wij binnenkomen.
De rollen zijn eens omgedraaid.
Dé vrijwilligster van de dag heeft ons gespot en laat ons niet meer los.
In enkele luttele seconden heeft ze ons gedrenkt in de geschiedenis van Groenlo, de indeling van het museum verteld en ons in één beweging begeleid naar de stoelen voor de introductiefilm.
Het lijkt wel een schoolreisje en ze is zo overtuigend dat ik hoop dat ik straks geen schriftelijke overhoring krijg.
En dan is het museum voor ons alleen.
De film blijkt informatief. Hoe mooi om te horen dat zo’n klein vestingstadje als Grolle zó belangrijk was geweest voor die Spanjaarden. En hoe hard onze Nederlanders er voor vochten.
Het museum zo overzichtelijk en netjes. En wat een mooie, grote collectie, die bewaard is gebleven uit die tijd.
We hebben ons dagje cultuur-snuiven er opzitten en komen weer thuis in “Ons Motje”.
Nadat we wat gegeten hebben, gaan de beentjes omhoog en ik pak even m’n laptop erbij om de mailtjes na te lopen.
Nou da’s ook toevallig. Of ik mee wil doen aan een stemming over musea.
Normaal reageer ik daar nooit op, maar na vandaag denk ik: “Ach, die mensen met hun moeite die ze er voor doen, en het was zo mooi, ik geef ze een stem.”
Ik klik met m’n muis erop en …….ik krijg meteen antwoord. Nee hé!
“Bedankt voor uw stem, namens de………. VRIENDENLOTERIJ!!!!!!!!
KUT, zit ik wéér in hun systeem!
