Om 11.00 uur rijden we de oprit af. Zoals afgesproken zien we straks onze vrienden Hugo & Renate in Oisterwijk, waar we op "Streekpark Klein Oisterwijk" de komende dagen gaan proefdraaien. Zij zijn al profs wat betreft het "camperen" en zijn inmiddels al toe aan hun tweede camper. Oisterwijk is maar een klein stukje rijden en de omgeving is geweldig. Een mooi natuurgebied met bossen en de vele vennen. Plannen genoeg dus om te gaan wandelen en te fietsen.
We staan mooi naast elkaar op een gigantisch veld en zullen dan ook weinig last hebben van buren.
Camper waterpas op de blokken, stoelen eruit en klaar zijn we voor het eerste deel van onze "workshop". Het weer is perfect. Omdat de omgeving zo mooi is, besluiten we een stuk door de Kampina te gaan fietsen. Daar zijn we op voorbereid. Onze hybride-fietsen hebben we bij ons en zijn ideaal om daarmee in de bossen te fietsen. Wat iets minder ideaal is zal ik later gaan merken. Het zadel....
Na een lekker stuk gefietst te hebben door een mooie omgeving, stoppen we op één van de terrassen in het centrum van Oisterwijk. Maar als ik na deze stop weer op m'n fiets stap, weet ik niet meer op welk deel ik van mijn billen moet zitten. Oh, k.., rechts gaat niet, links valt ook niet mee en gewoon..... pfffff. Het lijkt wel verdoofd, maar ook weer niet. Mijn billen blijken helemaal (nog) niet aan zo'n zadel gewend te zijn en zijn nu al in protest gegaan. En het weekend is net begonnen! Ik probeer half staand te fietsen, wat ook geen optie is en bijt dan maar door de pijn heen. Wat een zacht eitje ben ik. Ja, eigenlijk alleen maar m'n achterwerk dan..... Ik weet wat jullie denken...."méér fietsen"..... Nou, dat ga ik ook doen hoor, maar op dat moment dacht ik er écht even iets anders over.
We komen aan bij "Proeflokaal Bregje" in Moergestel, alwaar we wat gaan eten. Het is een gezellige tent en we hebben er geen erg in dat het buiten al snel donker wordt. Het is dan ook een hele onderneming om even later met z'n vieren door een onverlicht bos terug te fietsen naar de campers. Alleen Renate en ik hebben namelijk verlichting. Met Renate voorop, want die weet overal de weg, gaan we op pad. En ja hoor, wéér moet ik m'n billen in de juiste positie zien te krijgen zonder al te veel pijn eraan over te houden..... Wie heeft toch zulke zadels uitgevonden?
Na een spannende, maar redelijke snelle fietstocht door het pikkedonker komen we aan op het park. We hebben een leuke en actieve dag gehad en 27 km in de billen... eh... benen.
De mannen belonen zich met een Jägermeister (lees: fles). En om 23.15 uur gaat dan ook écht bij mij het licht uit. Leuk, maar ook vermoeiend, dat camperen.
