Daar gaan we dan. Op naar Groningen. Of eigenlijk naar Oude Pekela. “Ons Motje” moet morgen voor een paar kleine reparaties naar de dealer en ja, die zit helemaal in het hoge noorden. Ben heeft 4 dagen vrij, dus we combineren het en maken er meteen een korte vakantie van. Onderweg stoppen we eerst even bij de IKEA in Zwolle. Nee, niet voor de bekende balletjes, maar voor een topmatras voor mij. Het bed in de camper is net iets te hard en misschien is zo’n matras een goede oplossing. Na een gratis IKEA-familie bakkie koffie – altijd lekker – een broodje én een matrasje met altijd weer zo’n typische naam rijden we korte tijd later weer verder.
Het landschap wordt steeds vlakker en saaier. Hierdoor weten we dat we er bijna zijn. Hier houdt namelijk de wereld op te bestaan. Tenminste, dat voelt altijd zo.
Zodra we Oude Pekela binnenrijden zien we een groot geel bord “Blijhamsterbrug afgesloten volg 4”. Dat zijn altijd van die fijne aanwijzingen als je ergens onbekend bent. Alsof je dan weet of je die 4 dan wel of niet moet volgen……… Aangezien onze camperstandplaats voor de komende nacht wel officieel onder Oude Pekela viel, maar wel in het gehucht Blijham lag, toch maar bordje 4 keurig gevolgd en een gigantisch eind om al die uitgestrekte weilanden omgereden. En…… ons gevoel had ons niet in de steek gelaten. Keurig, een tiental meters voor de betreffende, niet in werking zijnde brug, lag “Camperpark Turfstee” ons met zijn beide hekwerken open, welkom te heten. We waren gearriveerd!
Het is een eenvoudig maar prima camperpark. Nadat we ons hebben gemeld bij de zeer gastvrije beheerders André en Betty, parkeren we "ons Motje" op een plekje waar we én uit de wind én nog in de zon kunnen zitten. Er staan al wat andere campers, maar van de 55 plaatsen zijn er nog zat over. En in een half uurtje zijn we gesetteld. Stoelen en voetenbankjes eruit en genieten. Nou, en dat doen we, van het zonnetje....
?
?
