Een ieder die weleens op een camping heeft gestaan kent hem wel: het chemisch toilet. Ook wij hebben er eentje. Gelukkig wel, want dat ding heeft ook mij weleens gered. Nou ja, gered. In die zin, dat ik niet in het donker nog uit de camper hoefde te gaan om naar zo’n verlaten sanitairgebouw te lopen om vervolgens op de tast m’n boodschap te doen. En op de tast kon verschillende betekenissen hebben. Ja, je “voelt” hem al aankomen. Zo dacht ik dat er een keer ’s nachts geen licht was. Alles écht letterlijk op de tast gedaan, bleek achteraf dat ik gewoon door de sensor had moeten lopen. Of wat denk je met een zaklampje tussen je tanden piesen. Voelt héél onhandig, kan ik je zeggen.
Nee,geef mij maar zo’n mooi glanzend toilet in ons eigen “Motje”. Zonder bijgeluiden van poepende of piesende buren of de kans hebben dat het toiletpapier op is.
Maarrrrr……… dan komt Bennie om de hoek. Wie maakt dat ding dan steeds schoon? Want het typische van alles is, dat je iedere dag alleen maar mannen over die camping ziet zeulen met die cassettes. Écht waar! Let er maar eens op. Alleen mannen. Is dat ding te zwaar? Kan een vrouw die dop er niet afgedraaid krijgen of zo? Geen idee. Maar om te voorkomen dat ik niet meer op die plee in de camper mag, hebben we al gauw een deal gesloten. IK maak voortaan die cassette schoon. Nou, dat is helemaal niet zo moeilijk hoor. Ja,
het is niet het meest leukste klusje als je met dat ding staat te schudden en je ziet je inhoud nogmaals voorbij komen. Maar als ik daardoor lekker op m’n eigen toilet kan zitten, heb ik dit campingklusje er wel voor over!
