Ja hoor, ik heb ze. En niet ééntje. Nee, meteen 3 stuks. Blaren. De gevreesde vijand voor iedere wandelaar. Tenminste dat vind ik na deze dag. Na ongeveer 5 kilometer begon het al. Een beetje wrijving, een sok die dubbel zat en na een grondig onderzoek van de plaats delict werd het mij al snel duidelijk: een heuse blaar tussen m’n kleine teentje en het “ring”-teentje ernaast. Toch niet goed genoeg voorbereid, want de pleisters bleken niet in al die overbodige vakken in m’n rugzak te zitten.
Marjo, m’n redster, zou wel even op pad gaan naar een winkel in het ‘gat” waar we gestopt waren. Garnwerd – waar in de wereld ligt Garnwerd – blijkt écht een gat, want uit het 4 straten bestaande gehucht zit niet één winkel. Gelukkig wel een restaurant alwaar we gelukkig een horeca-pleister(?) kunnen scoren. Met onze EHBO-kennis wordt mijn kleine teen vakkundig verbonden en zetten we de pas er weer stevig in. Mijn pijnlijke teen veranderd in de loop van de rit al snel in 3 pijnlijke tenen. Terwijl m’n energie nog voldoende is en de rest van m’n lijf nog alle kanten op wilt, protesteren m’n tenen. “Kom op, Jansen”, denk ik. Het zal toch niet zo zijn dat ik nu moet opgeven door een paar van die kleine aanhangsels.
In de tussentijd heb ik al bij mijn soigneur Ben een bestelling “second-skin”-pleisters besteld. Daarmee moet het vanaf morgen zeker wel goed komen.
Na iedere stop, hoe kort ook, stap ik steeds weer even door de pijn en dan zit ik weer in het juiste ritme. Overigens door genoeg afleiding die ik krijg van de “gezonde” luchten van de Groningse koeien, die regelmatig met volle overgave hun darmen legen. Waardoor ik er meteen weer aan herinnerd wordt waarom ik zo graag een stadse ben.
We worden nog even getrakteerd op een extra omleiding van zo’n 1,5 km, door een brug die eruit ligt, waardoor het nog iets langer duurt voordat ons doel in zicht is. Na 6,5 uur, lopen we het centrum van Groningen binnen en kunnen we ons laten vallen op een terrasjes met uitzicht op de Martinitoren. Met de bus rijden we even later terug naar Winsum, waar de camper nog bij de jachthaven staat.
Wéér een etappe en een uitdaging overwonnen. De tenen kunnen rust krijgen……… voor even, want morgen wacht weer de volgende etappe: Groningen naar Zuid-Laren.
