Weer effe thuis

woensdag, 29 mei 2019

Geplaatst door Joyce van der Lee op 30 mei, 2019

Onze vrije dagen zitten er weer op. Rond het middaguur rijden we onze straat weer in. Gisteren hebben we een ontspannende dag in “Sauna Drôme Putten” gehad en mochten we daar op de parkeerplaats overnachten. Prima geregeld en een mooie service trouwens. Een speciale hoek achteraan op de parkeerplaats met enkele stroompunten en zonder extra kosten. Dus vanmorgen werden we ontspannen en uitgerust wakker met zelfs een 4-tal herten in onze “achtertuin”.
Terug naar huis, want daar wilden we vandaag zijn. Onze Mike is namelijk vandaag 21 jaar geworden en dat is toch wel een bijzondere leeftijd, vind ik. De jarige blijkt bij thuiskomst nog zelf naar school te moeten omdat zijn mede-studenten een verrassing voor hem in petto hebben. Z’n broer is ook nog op stage en van een échte verjaardag vieren is geen sprake. Het enige feestelijke is vanavond met het gezin uit eten en het uitwisselen van het kadootje. Ook dat is niet meer zo spectaculair als vroeger. Nu zijn onze jongens nog nooit zo materialistisch geweest en hebben weinig eisen én dus ook een héél klein verlanglijstje. Niks was dan ook zo komisch toen bleek dat Mike van én zijn studiegenoten én van Jason én ook van vriendin Marjo hetzelfde boek zou krijgen…… Dat kan dus gebeuren als je weinig te wensen heb.
Inmiddels is “Ons Motje” weer uitgemest, van binnen én van buiten schoon en zijn de bedden weer fris opgemaakt. Vrijdag mag hij weer de stalling in, in afwachting van ons volgende tripje. En dat is op vrijdag 21 juni weer. Een lang weekend naar Sneek voor de jaarlijkse familiedag én aansluitend nog een dag naar de garage. Want buiten de reparaties aan het hefbed en dakraam, had Ben van de week ineens de schuifknop van het toilet los in z’n handen, gaan de lichten onder de kastjes spontaan branden en  kwamen er weer ergens te korte schroefjes los van een deurtje. Ja, ik zou zo een comedy kunnen schrijven over de aanschaf van een camper. Gelukkig horen we iedere andere camperaar dat ze hetzelfde meemaken. Gelukkig maar, daar word ik lekker rustig van. En anders wel van de wetenschap dat we weer een dagje Winschoten in het vooruitzicht hebben. Winschoten, de hemel op aarde. 


Joyce van der Lee

Delen