Vandaag is het onze 24-jarige trouwdag. En net op deze dag wordt onze jaarlijkse Jansen-familiedag gehouden. Het enige verschil met andere 23 juni’s, is dat ons traditionele “romantisch” dinertje nu met zo’n 40 man i.p.v. met z’n tweeën zal zijn.
Rond 14.00 uur verzamelt heel de familie zich langzaam bij het voormalig slachthuis dat tegenwoordig “Lokaal 55” heet. Een restaurant prachtig gelegen aan de Houkesloot, wat overigens op z’n Fries Houkesleat is, maar wat voor ons Hollanders én niet uit te spreken is én iets anders oproept. Via dit water zien wij de meest uiteenlopende vaartuigen voorbij komen. En geloof me het zijn er nogal wat. Het hele stadje is voorzien van grachten, havens, sloten en vaargeulen, zelfs aangelegd met trappetjes zodat een ieder volop kan genieten van de Friese wateren. En veel huizen zijn ook gelegen aan het water. Het kan dan ook niet anders dan dat iedere Snekenaar, Sneekse, Snekerin, Sneaker of hoe je ze ook noemt een boot heeft.
Wij niet. Wij zitten vandaag op de wal en mogen kwijlend toezien hoe de schippers met hun bemanning voorbij varen.
Maar, wij halen vandaag weer herinneringen op. Herinneringen op met de familie Jansen. Met ooms die nog enkele foto’s wisten op te diepen, waarop ik als ongeveer 3-jarige sta met een geweldige, waarschijnlijk door mijn moeder zelfgeknipte pony. Hoe ik verrast wordt door een nicht die een 8 mm-film van zeker 45 jaar heeft laten digitaliseren, waarop te zien is hoe wij met de familie kerst vieren. Dat we weer “o ja” zeggen als we terugdenken aan het jatten van het snoep wat een neefje altijd opspaarde. En ons kapot lachen wanneer we het verhaal horen over de hond, die m’n oom verloor vanaf z’n motor, maar die gelukkig weer vrij ongeschonden werd teruggevonden. Het was een topdag. Niet alleen omdat het mooi weer was en goed georganiseerd door oom Michel. En ja, het eten smaakte ook nog eens heel goed. Maar nee, het was ook een topdag, omdat we er “gewoon” waren. Dat er niemand het afgelopen jaar was overleden of gescheiden. Dat buiten de normale afzeggingen alles goed was en dat er werd gelachen. Zo hoort een familiedag te zijn. En zo hoor je met elkaar om te gaan. Gewoon.
En als je dan ook nog eens op je huwelijksdag door je familie een beetje in de watten wordt gelegd met een eigen tafeltje inclusief een “spetterend” dessert en een lekkere koele fles Cava, voel ik me toch wel een beetje speciaal……
