Dankzij onze goedwerkende airco worden we uitgerust wakker. Maar zodra we de deur openen, komt de warme lucht, die van de snikhete dag van gisteren is blijven hangen, ons tegemoet. We hebben onze standplaats sinds gisteren verlegd van Sneek naar het 35 km-verderop gelegen Koudum en staan op Vakantiepark “De Kuilart”. Dit immens grote park, waar je al spoedig je “u heeft u doel bereikt” ziet verschijnen op je mobiel, is gelegen aan het grootste meer van Friesland, namelijk de Fluessen. En omdat de Fluessen en het voorspelde tropische weer een goede combinatie is met het huren van een bootje, is dat door mijn eigen “captain Iglo” snel besloten. Wij gaan een dag het water op.
Na het ontbijt wordt alle proviand die we denken nodig te hebben, ingepakt en gaan we tevens gewapend met handdoeken en zonnecrème richting de havenmeester. Als we op de afgesproken plek aankomen, zien we de betreffende boot al liggen, maar de havenmeester? Nee. Maar dat is volgens het formulier geen probleem. Gewoon het 06-nummer bellen wat erbij staat bij afwezigheid. Maar zo goed geregeld als dat er staat is het niet, want de telefoon horen we wel overgaan, maar………die ligt binnen in het kantoor! Geen havenmeester dus, die is namelijk zelf mobiel. In de tussentijd is de temperatuur al behoorlijk gestegen en loopt het zweet al langzaam tussen m’n vul zelf maar in. En ons bootje en het koele water lonkt maar……… Gelukkig komt er even later iemand die de havenmeester kan waarschuwen en na een korte uitleg, de waarschuwing vooral niet de choke te gebruiken en de overhandiging van de sleutel varen we met de wind in onze haren de haven van “De Kuilart” uit.
De stroompjes zweet zijn opgehouden te bestaan en het is heerlijk. Dit gaat een lekker dagje worden!
Het meer de Fluessen is gigantisch. We pakken de kaart erbij. Die ziet er iets anders uit dan die ik gewend ben. Hier geen borden, maar boeien. Gelukkig hebben we captain Iglo bij ons, want ik zou zo verkeerd varen. Ben niet. Ben weet dat er een “vaarweg” is. Ben snapt het. En Ben weet waar je moet varen en wat de regels zijn. En daarom bemoei ik me er maar niet mee…… nog niet.
Op het water blijken we ook al net zoveel vrienden te hebben als met onze camper. Iedereen die ons passeert zwaait naar ons. Zelfs de opvarenden van het meest grote patserige jacht. Ondanks ons kleine 4-persoon motorbootje zijn we geliefd en zwaaien we dus maar enthousiast terug.
Na zo’n 3 kwartier zijn we de Fluessen overgestoken en komen we in Woudsend aan. Wat mooi en gemoedelijk. Je vaart lekker rustig langs de mooie huisjes en onder bruggetjes door. De omgeving is prachtig. We zien ook vele camperplaatsen die aan het water zijn gelegen. Opties voor een volgende keer. In de tussentijd is de temperatuur flink gestegen en is het smeren geblazen. Door de wind voelen we de warmte niet en is het goed vol te houden. Maar zodra we tussen de huizen en het hoge riet varen is het ontzettend warm.
We varen verder. Verder naar het zuiden. Via het Slotermeer komen we aan in het plaatsje Balk. Op het eerste gezicht gaat het allemaal prima. Maar zodra we de vaart dwars door het “centrum” van Balk invaren, komen we een bruggetje tegen. En we zien het meteen. Dat gaan we niet redden. We zijn net iets te hoog! Ook de verderop gelegen tweede brug zal een probleem zijn. Maar Ben zal geen captain heten als hij niet wist wat te doen. Opmerkzaam dat hij is ziet hij een telefoonnummer van de plaatselijke brugwachter en die komt met één telefoontje al ter plaatse. Maar eerst gaan we nog even een terrasje pakken en leggen de boot aan de steiger. Zodra we weer terug op de boot zijn, zien we dat er meerdere boten liggen te wachten om langs de brug te gaan. Ben start zonder problemen de motor en vaart dan langzaam richting de brug waar de brugwachter z’n werk doet. Het is smal ter plaatse en zowel voor als achter ons ligt ook een vaartuig te wachten. En dan gaat het fout, want ik ga me ermee bemoeien. En dat had ik niet moeten doen, dat blijkt later. Het openen van de brug is best een mooie bezigheid en ik denk het filmwerk, wat Ben normaal doet, even over te nemen. In de tussentijd probeert Ben uit alle macht onze voorganger te ontwijken, maar ook niet de wal aan de rechterzijde te raken. En die rechterzijde, mijn plek, die had ik nu nét even verlaten om het mooiste plaatje te kunnen schieten van de hele film. Ik hoor nog net wat gemopper en voel daarna dat we iets hard raken. Ik draai me om en zie dat we tegen de bedoeling in, dwars in de vaart zijn komen te liggen. Mijn captain lijkt niet blij en we zijn het heel even niet eens met elkaar. Met veel moeite en geduld weet Ben met onze “vrienden” als getuigen om zich heen ons bootje weer op z’n plek te draaien. In de tussentijd is de brug open. Ik weet m’n plek weer en zwijgend varen we verder. Tja, je komt wel dichter tot elkaar tijdens zo’n boottochtje……
Gelukkig wordt het voorval snel vergeten door de mooie natuur om ons heen. Het ene moment het weidse en het andere moment tussen een dichte begroeiing van bomen. Uiteindelijk komen we weer uit op de Fluessen. De wind is inmiddels gaan liggen en het is nog warmer geworden. Het koele water nodigt uit om een duik te nemen.
Nadat we rond 16.30 uur de boot netjes en zonder schade(!) hebben ingeleverd, doen we dat ook. Vanaf onze camperplek naar de pier en het strandje is het maar een paar meter. Het is een frisse afsluiter van een mooie, warme dag.
En als ik even later de warme, koperen ploert onder zien gaan in het weidse Friese landschap, is dat het kadootje van mijn dag.
