Cuijk. Vandaag brengen we op de fiets een spoedbezoek aan Cuijk. Dat kan ook niet anders, want Cuijk is een niet al te grote plaats met een al even minder groot centrum. Maar niets slechts over Cuijk gezegd. Wanneer we na een zeer kort fietstochtje aankomen in het centrum worden we meteen beloond met… terrasjes! En wel twee! Cuijk heeft meteen al meer punten gescoord, dan Winschoten ooit zal verdienen. Omdat we van onze fysieke inspanning toch even moeten bijkomen, zetten we onze stalen rossen op slot en ploffen we neer op het eerste-de-beste-terras. Het is óf een geliefd terras óf we moeten het in Cuijk doen met de twee genoemde terrassen, want we hebben het op één na laatste setje stoelen in beslag genomen. Het is er nu al druk ondanks dat het nog vroeg is en de zon schijnt goed waardoor het een mooie dag beloofd te worden.
Cuijk, op z’n Brabants “Kuuk”. Gelegen aan de Maas en bekend als de grootste en belangrijkste etappeplaats (na Nijmegen) tijdens de Nijmeegse vierdaagse. Dat zou je nu niet zeggen, wanneer ik het handvol winkelend publiek voorbij ziet komen op deze zaterdag. Of ze dit gaan winnen van WINschoten valt nog te bezien. We maken na het terras-bezoek nog een rondje, wat ook niet meer kan worden dan een rondje, langs de doorsnee-winkels en constateren dat alles eigenlijk aanwezig is wat je nodig heb. Na nog een korte pauze – ja, terrasjes zat! – houden we het voor gezien. Met een tussenstop bij de AH slaan we nog wat levensmiddelen in en bepakt en gezakt maken we de laatste 3 km van de 4 vol naar het “Plekske”. We zijn weer thuis.
De stoeltjes en voetenbankjes worden in de juiste positie gezet, Ben schenkt wat te drinken in en dan nemen we het ervan. Van de zon en van de rust. Vanavond is het ook nog eens “friet-dag” bij het “Plekske” en kookt de eigenaar Frans tegen een kleine vergoeding voor ons. Dat is nog eens een fijn plekkie voor deze Rotterdamse. Ik ga met de jaren steeds meer van die Brabanders houden. Ech wel!!
