Je kent ze vast. Op de camping. Van die vriendengroepen. Ze doen (bijna) alles samen. Samen eten. Samen naar het strand. Misschien ook wel samen douchen. En het zijn alleen maar die Nederlanders die dat doen. Er zijn zelfs hele straten! Compleet met vlaggetjes en heel de dag hoor je André Hazes dat-ie het ondanks de 30 graden nog steeds koud heeft zonder jou. En je kijkt je ogen uit in zo’n straat. De hele Blokker hebben ze meegenomen. Broodbakmachines, volautomatische koffiemachines, breedbeeldtelevisies en buitenkeukens. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het bij zich. Het loopt allemaal bij elkaar binnen en na een week weet je nog niet welke man precies bij welke vrouw hoort. Ze lijken ook zoveel op elkaar.
Vanmiddag op het strand zie ik zo’n groep weer aankomen. Acht man/vrouw: 4 stellen. Allemaal met een karretje. Hetzelfde karretje. Dat kan je uitklappen en dan is het meteen je strandbedje. Dat laatste is dan wel iets om een beetje jaloers op te zijn. Maar goed. Dan pakken we allemaal onze “sauna”-doek, want dat is “in”. Op de markt wordt je ineens platgegooid met “sauna”-doeken, dus als je mee wilt doen, dan moet je zo’n ding kopen. Nou, die hebben ze dus ook alle 8. Daarnaast zetten ze het parasolletje op. Niet zomaar een parasolletje. Nee, een parasolletje met een soort schroef, zodat-ie meteen stevig in de grond staat en jij of meestal je buurman de rest van de dag er niet meer achteraan hoeft te hollen. En zo'n parasol - juist - die hebben ze ook allemaal! Dan komt de koelbox. En alle mannen krijgen een “San Miguel” De dames een “watertje”, uiteraard een watertje. Allemaal tegelijk de zee in, maar er ook weer allemaal tegelijk uit. Dan voegt zich er een vijfde stel bij. “Héhé”, wordt er door iemand uit de groep gezegd, “waar bleven jullie nou, we waren al ongerust!” Ook dit stel is voorzien van karretjes, “sauna”-doeken én parasol. De koelbox gaat weer open en ook zij kunnen hun dorst lessen met bier en water.
Na een uurtje of 2 zie ik beweging in de groep. Terwijl ik denk dat ze gaan inpakken om het strand te verlaten, verplaatsen ze zich echter als één militaire sectie een kwartslag, zodat ze weer met hun gezicht gestroomlijnd in de zon komen te liggen.
Klokslag 17.00 uur staat de sectie op. Dat is einde strand-tijd. De bedjesworden weer ingepakt. Kleertjes aan en rechtgetrokken. En dan is het in mars richting de Campingbar. Daar worden de stoelen en tafels aan elkaar geschoven. Na zo’n lange dag aan het strand heb je elkaar natuurlijk zoveel te vertellen!! De Nederlanders nemen de bar voor 2 uurtjes even over, waarna ze zich terug trekken in hun eigen uitpuilende caravan, tent of camper. In het sanitairgebouw hoor je daarna de harde stemmen en hoef je zelf niet meer te vragen wat hun plannen voor de rest van de avond zal zijn.
’s Avonds zie en hoor je precies waar vooral die groep Nederlanders zich ophoudenen wat ze doen. De sectie gaat nog eventjes door. Wat een geluk dat dedienstplicht niet meer bestaat.
