Oradour-sur-Glane. Zomaar een dorp in de Franse regio Limousin. Op 10 juni 1944 speelde zich hier een drama af. Het hele dorp met zijn 642 inwoners werd door de Duitsers bij elkaar gebracht en geëxecuteerd, waarbij onder andere de 240 vrouwen en 205 kinderen in de plaatselijke kerk werden samengebracht, de kerk in brand werd gestoken en daarna zelfs nog werden beschoten. Als reactie werd door de Franse regering besloten van het dorp een monument te maken en niets te veranderen aan de situatie.
Wij brachten vandaag een bezoek aan dit dorp.
Wat ons opvalt is dat men geen misbruik of gébruik maakt van dit drama. Geen parkeerkosten. Gratis toegang. En geen toeristenwinkeltjes. Er is een grote camperplaats met gratis voorzieningen en als deze vol is, wordt er ook niet moeilijk gedaan wanneer je langs de straat geparkeerd staat. Het is niet overvol en de sfeer straalt rust uit. Bij de entree naar het dorp is er een mogelijkheid om het “Centre de la Mémoire” te bezoeken. Middels een handguide in het Nederlands krijgen we daar ook o.a. info over de gebeurtenissen op 10 juni 1944. Voor 9,50 p.p. doen we dat en gaan we een stuk wijzer op pad.
We wandelen door de ooit mooie straatjes van Oradour-sur-Glane. Langs de slager, het café en de kapper. De auto van kennelijk de dorpsarts staat inmiddels compleet verroest nog op het dorpsplein. Geen enkel huis is meer voorzien van een dak, omdat het dorp destijds door de Duitsers in brand is gestoken in de hoop dat het volledig verloren zou gaan. Maar de meeste gevels staan nog gedeeltelijk omhoog. De tramrails is nog aanwezig, net als de bovenleidingen, die nog gewoon intact lijken. Je kan nog duidelijk de plaatsen van de haard herkennen en soms staat er nog zelfs een radiator. De restanten van fietsen, auto’s, naaimachines (heel veel) en werktuigen zijn duidelijk herkenbaar.
Het maakt keer op keer enorm veel indruk op me. Zeker wanneer we bij dé kerk komen waar de vrouwen en kinderen - de jongste was net een week oud - in zijn omgekomen. Als we binnen zijn, zien we de kogelgaten nog duidelijk zichtbaar in de muren en de panelen.
We lopen verder door het dorp en worden aangesproken door 2 dames die begeleid worden door een man met een professioneel uitziende camera. Ze komen uit Zuid-Korea, zijn journalisten en vragen ons in het Engels waar we vandaan komen. Als ze horen dat we Nederlanders zijn, zeggen ze dat ze op zoek zijn naar Duitsers. Nou, succes, zeggen we. Die hebben we hier nog niet gezien en dat zal waarschijnlijk ook voorlopig niet gebeuren gezien de geschiedenis. De Zuid-Koreanen maken een lichte buiging en bedanken ons, zodat ze weer verder kunnen met hun zoektocht.
Het wordt steeds stiller in het dorp en wij hebben genoeg indrukken opgedaan. Het was een heel bijzonder bezoek en een heel bijzonder dorp.
Oradour-sur-Glane. Ik ga je nooit vergeten.
